وب سرویس یا API
وب سرویس‌ها با استفاده از یک پروتکل استاندارد ارتباط بین برنامه های مختلف را از طریق وب امکان پذیر می‌کنند. با استفاده از وب سرویس ها ، دو برنامه مختلف می‌توانند با یکدیگر صحبت کرده و تبادل اطلاعات کنند.
به طور کلی ، یک ارائه دهنده خدمات وب که می خواهد قابلیت‌های وب سرویس را برای برنامه‌های دیگر استفاده کند ، یک سرویسی را ارائه می‌دهد و آن را از طریق اینترنت در دسترس کاربران قرار می‌دهد. هر برنامه ای می‌تواند این سرویس را از سروری که در آن میزبانی شده است درخواست کند و سرور به این درخواست پاسخ خواهد داد.
(XML (Extensible Markup Language
«زبان نشانه‌گذاری توسعه‌پذیر» یا همان XML امکان تعریف و ذخیره‌سازی داده‌ها را در قالبی قابل به‌اشتراک‌گذاری فراهم می‌سازد. زبان XML از تبادل داده میان سیستم‌های کامپیوتری مثل وب‌سایت‌ها، بانک‌های اطلاعاتی و اپلیکیشن‌های شخص ثالث پشتیبانی می‌کند. قوانین از پیش تعریف شده، انتقال داده‌ها را به عنوان فایل‌های XML از طریق هر شبکه‌ای آسان می‌سازد، زیرا دریافت کننده می‌تواند از آن قوانین برای خواندن دقیق و بهینه داده‌ها استفاده کند.
(SOAP (Simple Object Access Protocol
روشی برای انتقال اطلاعات در وب سرویس‌ها است که از استانداردهای زیادی پیروی می‌کند. این پروتکل برای انتقال اطلاعات با سطح امنیتی بالا مناسب است و کاملا قابل اطمینان می‌باشد. پیاده سازی وب سرویس‌های مبتنی بر پروتکل SOAP از پیچیدگی بیشتری برخوردارند. استفاده از این پروتکل در سرویس‌های توزیع شده (distributed systems) کاربرد بیشتری دارد.
(WSDL (Web Service Description Language
به منظور استاندارد سازی انتقال اطلاعات در وب سرویس‌ها ایجاد و توسعه داده شد. همه رابط هایی که از این استاندارد استفاده می‌کنند، دارای یک فایل XML هستند که در آن روش به کارگیری این پروتکل شرح داده شده است. این استاندارد روش ارتباط بین وب سرویس و کلاینت را مشخص می کند.
(UDDI (Universal Description, Discovery and Integration
این استاندارد امکان معرفی و ثبت وب سرویس‌ها را برای برنامه نویسان و شرکت‌ها فراهم می‌کند. این پروتکل یک فایل XML است که وب سرویس‌ها به منظور اتصال به یکدیگر از طریق آن تعیین مکان می‌شوند. به عبارتی دیگر UDDI فهرستی از وب سرویس‌ها است که در آن نوع و نحوه دسترسی آن‌ها مشخص شده است.